به گزارش فریاد ارس، وقتی به دشت مغان سفر می‌کنی و از کنار اراضی پایاب سدخداآفرین می‌گذری نوار‌های پلاستیکی سفید رنگ و موتور پمپ های غیرمجاز آب در حاشیه کانال نگاه‌ها را به خود جلب می‌کند و تا چشم کار می‌کند این نوار‌های سفید مشاهده می‌شود.

با شروع فصل کاشت در پایاب شبکه سدخداآفرین، برخی از کشاورزان یا بهتر است بگوییم غارت گران آب و زمین به این پایاب آمده و زمین های کشاورزی را به اجاره ی خود در آورده و اقدام به کشت محصول کم اهمیت از جمله هندوانه و خربزه به صورت کشت زیر پلاستیک در این منطقه کرده اند.

ممنوعیت استفاده از کشت نایلونی در منطقه مغان در حالی در کارگروه پسماند مصوب شده است که این مصوب ها در حد نوشتن روی کاغذ مانده است. اما نکته قابل توجه د  خصوص کشت نایلونی در پایاب شبکه خداآفرین، بازدید اخیر استاندار اردبیل و مدیران کل جهاد کشاورزی و اب منطقه ای استان از پمپاژ ناحیه عمرانی ۲ پایاب خداآفرین بود که با وجود مشاهده کشت های زیرنایلونی و موتور پمپ های غیرمجاز آب در بالادست کانال شبکه خداآفرین هیچ واکنش به این مسأله نداشتند!

کشت نایلونی (کشت زیرپلاستیکی) یکی از هزار و یک مصیبت آوار شده بر سر خاک حاصلخیر منطقه مغان است؛ شیوه‌ای سنتی که سالهاست از سوی کشاورزان بکار گرفته می‌شود و از وسعت مناطق مستعد کشت و برداشت می‌کاهد. این نوع کشت دارای مضراتی از جمله آلوده شدن محیط به مواد تجزیه‌نشدنی مثل پلاستیک و تجزیه‌شدنی اما مضر مثل انواع سموم و کودهای اضافی است که آلودگی‌های شدید محیط‌زیستی و آب‌های زیرزمینی را به همراه دارد.

چند صدسال طول می‌کشد تا یک کیسه نایلونی ساده که بر اثر سهل‌انگاری در طبیعت رها شده است، بصورت کامل تجزیه شود. با توجه به ضخامت و جنس کیسه‌ها، کارشناسان زمان موردنیاز برای تجزیه این مواد را بین ۵۰۰ تا هزار سال تخمین می‌زنند. مواد پلاستیکی که انواعی از آنها که شامل کیسه‌های پلاستیکی، بطری نوشابه، ظروف پلاستیکی و … می‌شود در محیط‌زیست رها می‌شوند و همزمان با تجزیه‌شان پیرامونشان را سمی و حاصلخیزی خاک را هم می‌گیرند.

فاجعه زیست‌محیطی ناشی از کشت زیرنایلونی سال‌هاست گریبان‌گیر کشاورزان دشت مغان شده است؛ لذا امید است مسئولان و دستگاه‌های نظارتی با برنامه‌ریزی و تدوین راهکار و سازوکار مؤثر و سازگار با منطقه، اقدام به برخورد با مافیای کشت های زیرپلاستیکی کنند.

انتهای پیام/