به گزارش فریاد ارس، هر شهروند عاقلی، مفهومِ تبلیغات انتخاباتی را درک می نماید، اما تبلیغات به چه قیمتی؟

متاسفانه، نحوه تبلیغات از سوی اتاق فکر کاندیداها به حامیان و هوادارانشان به درستی و با دقت تفهیم نشده و هر فردی بنا به خوش سلیقه گی یا بَد سلیقه گی با شَلختگی و پَلختگی تمام؛ در و دیوار شهر را با انواع بنرها و پوسترها و دست نوشته ها؛ بدون رعایت اصول و قوانین انتخابات و با بی توجهی به بهداشت عمومی به یک زباله دانی گسترده مبدل ساخته اند.

آیا کاندیداهای انتخابات آمده اند باری از دوش مردم بردارند؟ یا باری بر دوششان باشند!؟

از تیر چراغ های برق بی جان گرفته تا درختان جاندار را خدشه دار و زخمی نموده اند.

اینطور تصور می گردد که کاندیداها و حامیان آنها به جنگ با مُبلمان شهری، اِلمان ها و املاک شخصی شهروندان در آمده اند و پاسخگوی خسارت های ناشی از کثافت کارها و بی مسئولیت ها چه کسانی خواهند بود؟

پرسنل زحمتکش و خدوم شهرداری ( خدمات شهری) زیر بارِ بی ملاحظه گی ها، بی نظمی ها و شلختگی های عده ای، به مشکل برخورده و کم مانده کمر خم کنند.

شهروندان عادی نیز، به شدت معترض به وضع موجود هستند که متوجه ستادهای انتخاباتی کاندیداهاست.

وانگهی؛ در عصر امروز که انواع و اقسام رسانه ها، شبکه های اجتماعی و فضای مجازی متنوع که پیش قراول و پیشانی تبلیغات باید باشد، چه نیاز به کثافت کاری شهر است؟

چرا از گستردگی فضای مجازی که قابل دسترس عموم هواداران و حامیان کاندیداها و شهروندان است، استفاده مناسب و بهینه نمی گردد؟

مردمِ روشنفکر و متفکر؛ ورای برخی تعصبات قومی و قبیله ای؛ برنامه ها، ایده ها، توان سخن وری، تجارب و تخصص و میزان کارآمدی و پاکدستی و پاک نفسی کاندیداها را رصد نموده و مورد مقایسه قرار داده و شایستگی کاندیداها را می سنجند و ملاک انتخاب شان قرار خواهند داد،  از این رو؛ توجه چندانی به تصاویر رتوش شده، فتوشاپی و ژست های کاندیداها که روی پوسترها و بنرها خود نمایی ( تو بخوان بدنمایی) می کند، ندارند.

طرفه آنکه؛ انتظار می رود، کاندیداهای انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، ضمن معرفی خود و تشریح برنامه های خودشان، به حقوق شهروندان و بهداشت عمومی ارزش قائل بوده و طریقِ درستی را برای تبلیغات شان در پیش بگیرند.

انتهای پیام/