به گزارش ایل مغان، حتماً نام دشت مغان به گوشتان خورده است یا سفری هم به این سرزمین ناب و حاصلخیز کرده اید. این سرزمین در استان اردبیل قرار دارد.دَشت مُغان نام جلگه ای است در شمالی ترین قسمت استان اردبیل در شمال باختری ایران. مغان جلگه ای است در غرب دریای خزر که قسمت عمده آن در جمهوری آدربایجان و بخشی نیز در شمالی ترین قسمت استان اردبیل در شمال غربی ایران قرار گرفته است.منطقه مغان از شمال به رود ارس، از جنوب به رشته کوه صلوات و ادامه کوه های تالش، از غرب به دره رود و از شرق به دریای خزر محدود است. پس از معاهده ترکمنچای قسمت عمده مغان که به کشت و صنعت مغان هم معروف است به روسیه تزاری واگذار شد. اما در این سرزمین و دشت پهناور فارغ از تزارها، سال ها صهیونیست ها سرمایه گذاری کردند، زمین های کشاورزان این دیار را مفت از چنگشان در آوردند تا بتوانند آرمان شهر خود را در آن بنا کنند.

این پروژه در زمان شاه فوق سری بود به همین خاطر اطلاعات زیادی هم از آن منتشر نشده اما آنچه که پیداست، این بخش از خاک ایران به صهیونیست ها سپرده شده بود تا هر کاری که می خواهند در آن انجام دهند.

با اقداماتی که رژیم شاه و صهیونیست های حاضر در ایران در این منطقه انجام دادند، بسیاری از مردم منطقه به خاطر فشارهایی که تحمل کردند مجبور به ترک روستاهای خود شدند تا اهداف شوم صهیونیست ها پیاده شود.

شاه ارتباط گسترده ای با رژیم اشغالگر قدس داشت روابط دیپلماتیک ایران و اسرائیل از اسفند ۱۳۲۸ در زمان دولت محمد ساعد مراغه ای آغاز شد و حکومت پهلوی سرکنسولگری خود را در بیت المقدس گشود.

اما در زمان دولت اسدالله علم روابط با اسرائیل بسیار گسترده شد و به اعزام هیئتهایی از ایران به اسرائیل و سفر مقامات بلندپایه اسرائیلی به ایران انجامید. طرح کشت و صنعت دشت قزوین، به عنوان مهمترین پروژه کشاورزی صهیونیست ها، در همین زمان آغاز شد. اهمیت این طرح برای اسرائیلی ها موشه دایان وزیر کشاورزی آنها را به تهران کشاند تا از دشت قزوین بازدید کند. بار اوّل در سال ۱۳۴۱ و پیش از شروع پروژه، بار دوّم در سال ۱۳۴۳ و پس از پایان پروژه.

در اواخر سال ۱۳۴۴ حدود ۴۰۰ اسرائیلی در دشت قزوین مستقر بودند. علم در یادداشت ۸ مهر ۱۳۵۲ کتاب خاطرات خود مینویسد: «حوزه قزوین به وسیله یک شرکت اسرائیلی در حال توسعه سریع و وسیع کشاورزی است. وقتی من نخست وزیر بودم اسرائیلی‏ ها را آوردم.»

ابعاد حضور صهیونیست ها در ایران بسیار گسترده است و تنها به این موارد ختم نمی شود. اما مردم ایران همواره و حتی پیش از اتقلاب از رژیم صهیونیستی نفرت داشتند.

یک فیلم سینمایی با نام «روزگاری عشق و خیانت»گوشه ای از حضور صهیونیست ها در منطقه دشت مغان را به تصویر کشیده است که البته علیرغم پخش آن در سینماها و توزیع سی دی آن در شبکه خانگی، آنگونه که باید مورد توجه قرار نگرفته است. با توجه به کمبود اطلاعات که به خاطر فوق سری بودن پروژه دشت مغان بود، فیلم توانسته بخشی از اتفاقات آن سال ها را به تصویر بکشد.

از چگونگی خرید زمین های دشت مغان با زور و فشار به مردم منطقه برای ترک روستاها و خانه و کاشانه خود تا اقدامات تروریستی با مسموم کردن کودکان آن دیار و قتل آنها که برای نسل کشی و ایحاد رعب و وحشت انجام می شد در این فیلم نمایش داده شده است.

کارشناس ارشد مسائل فلسطین ضمن پرداخت به جوانب گوناگون فیلم روزگاری عشق و خیانت در باره این که فیلم به کدام یک از مناطق کشور پرداخته است، گفت: فیلم به عملکرد اسرائیل در دشت مغان می پردازد که جنبه ای دیگر از روابط این رژیم با پهلوی است.

وی افزود: در منابع و اسناد ایران اشاره چندانی به این فعالیت نشده است و از این جهت این فیلم مسایل تازه ای را افشا می کند.

دبیرکمیته حمایت از انقلاب اسلامی مردم فلسطین ضمن تاکید بر استحکام اسنادی که این فیلم بر پایه آن ساخته شده تصریح کرد: کل اسناد موجود درکشت و صنعت مغان هم اکنون وجود دارد، حتی تأسیسات و ساختمانهای اسرائیلی، ولی ظاهراً تا جایی که امکان داشته سعی در مخفی نگه داشتن آن داشته اند.

وی در ادامه با تاکید بر پنهان بودن بسیاری از همکاری های ایران و رژیم صهیونیستی در دوران پهلوی گفت: یقیناً تمامی زوایای روابط بین تهران، تل آویو در دوران پهلوی روشن نشده است، چه در حوزه اقتصادی، کشاورزی، صنعتی، سدسازی و چه در حوزه های سیاسی، امنیتی و نظامی. ولی داستان این فیلم توانسته مضمون و بخش هایی از این مسایل را بخوبی بیان کند.

سلطان شاهی افزود: جریان فیلم خوب طراحی شده و عوامل هم تلاش خود را کرده اند که در این وانفسای موضوعات بی اهمیت، چنین موضوعی به این صورت را بیان کنند و حتی در خلال اجرای این پروژه در مغان، جنایات صهیونیستی در تملک و غصب و حتی جنایت علیه شهروندان ایرانی نیز به تصویر کشیده شده است.

روشن است که انقلاب اسلامی مردم ایران باعث شد تا پای عوامل رژیم صهیونیستی از سرزمین ایران قطع شود و مانع بزرگی در مقابل اهداف این رژیم در کشور باشد. اگر انقلاب اسلامی ایران در سال ۵۷ پیروز نمی شد، اکنون کشور در دست اشغالگرانی بود که سرزمین فلسطین را غصب کرده اند و در سر می پروراندند تا بتوانند سرزمین های دیگر را هم به سرنوشت فلسطین اشفالی دچار کنند.

اکنون عوامل رژیم صهیونیستی در خاک جمهوری آذربایجان حضور دارند و در بخش هایی که هم مزر ایران است فعالیت های صهیونیستی خود را گسترش داده و حوزه نفوذشان افزایش یافته است.

انتهای پیام/