به گزارش فریاد ارس، با این اوضاع و زجری که گندمکاران برای انتظار قیمت جدید گندم کشیدند، سال زراعی پیش رو کشاورزان بدون انگیزه و نا امید شروع به کشت می کنند و شاید برخی نیز دیگر طالب فروش گندم به دولت نباشند و یا به جای گندم این با ارزش ترین و مهم ترین محصول غذایی زندگی روزمره، به کشت محصول دیگری که برای آنتا به صرفه باشد روی بیاورند که اگر اینگونه باشد، وا مصیبتا به حال مردم…

آقایان مسئول؛ اکنون که کشاورزان دیگر امیدی به اعلام قیمت جدید گندم ندارند حداقل مطالباتشان را پرداخت کنید تا فکری به حال خودشان کنند.

همانطور که روشن است، تاخیر پرداخت مابه التفاوت مطالبات گندم اکنون به ۶ ماه رسیده است. کشاورزان که در سال زراعی با بی آبی و خشکسالی، سیل و طوفان و در نهایت از بین رفتن محصولات زراعی شان دست و پنجه نرم می کنند؛ پول اندک حاصل زحمتشان هم هنوز به جیب شان برنگشته است.

پای دوربین و تلویزیون که به میان می آید همه دستان کشاورزان را می بوسند و از آن ها به عنوان تامین کننده امنیت غذایی نام می برند اما زمانی که پای پول در میان می آید، کشاورز فراموش می شود. تا بوده همین بوده!

کشاورزان فصل کشت که می شود با هزار منت و واسطه گری بذر می خرند. دیگر که پیدا کردن کود و سم، می شود فاجعه. زمان برداشت گندم هم که وضع شان اینگونه است.

امسال همه دیدیم، کم آبی چه بلایی بر سر کشاورزان آورد. این در حالی است که در این شرایط انتظار می رفت که دولت از کشاورزان حمایت کند. اما علاوه بر اینکه حمایتی صورت نگرفت، بلکه برای دریافت مطالباتشان هم باید ماه ها منتظر بمانند. کشاورزانی که با دستان خالی کار کشاورزی را انجام می دهند و اما برای گرفتن مطالبات شان اینگونه با آنها برخورد می شود.

در هرحال این روزها و در شرایط سخت اقتصادی، کشاورزان اردبیلی همچنان منتظر پرداخت مطالبات شان هستند و ما امیدواریم که شهریورماه نقطه پایان انتظارت شان باشد.

البته در این میان از بی کفایتی متولیان مربوطه و سازمان تعاون روستایی نگذریم که با گذشت یک سال، هنوز ۵ درصد مطالبات پنبه کاران پارس آبادی پرداخت نشده است و این وسط صاحبان کارخانجات پنبه بیشترین سود را به جیب زدند؛ چرا که به قیمت پایین پنبه را از کشاورزان نگون بخت خریدند و با قیمت توافقی به تعاون روستایی قالب کردند و پولش رو نقدا گرفتند و شاسی بلند سوار شدند؛ این درحالیست که معلوم نیست چه بر سر ۵ درصد مطالبات پنبه کاران آمده که تعاون روستایی توپ رو در زمین کارخانجات پنبه می اندازد و صاحبان کارخانجات پنبه نیز بدون توجه به تعاون روستایی پاسکاری می کنند.

انتهای پیام/